Alone Vampire-4.BÖLÜM!

FanFiction'ımı umarım beğenirsiniz.Vampir gelecek bölümlerde ortaya çıkacak..
-----
1.Bölüm

O gün de tıpkı diğer günler gibiydi.Yalnız bir gün.Tıpkı o hafta,tıpkı o ay,tıpkı o yıl gibi.Şöminenin başında herzamanki minderinin üzerinde bacaklarını büzüştürmüş bir biçimde oturuyordu.Puslu mavi gözleri şöminenin yaz kış hiç durmadan yanan ateşine kenetlenmişti.Sanki o puslu mavi gözler ateşin büyülü çekiciliği tarafından kandırılıp hapisedilmişti.Ben bunları düşünürken yerinden doğrularak ayağa kalkmaya çalıştı ama sendeledi.Bacakları uyuşmuştu.Acaba kaç saattir orada hiç kımıldamadan duruyordu?O sırada bir çıtırtı duydum,odanın kapısına gelmişti.Odadan çıkmaya karar vermiş gibi gözüküyordu.Bu kararı gerçekleştirmeden önce odada son birkez göz gezdirdi.Bu geniş oturma odası sonbaharda kızıl ve sarı tonlarına bürünen yaprakların renklerinde döşenmişti ve bu da odaya hüzün katıyordu.Şöminenin üzerinde beş on tane çerçeve vardı.Çerçevelerin içinde gülümseyen insan fotoğrafları görünüyordu.Ama o,birkez bile buğday rengi saçlarını arkaya atıp bu fotoğraflara bakmadı.Evden çıkmaya hazırlanıyordu anlaşılan. Kulağına iPod'unun kulaklıklarını takmadan önce ona nereye gittiğini sordu ama sanki onu hiç görmemiş gibi dışarı çıktı.Sahil şeridi boyunca yürüdü,yürüdü ve yürüdü.Sanıyorum ki hep aynı şarkıları dinledi çünkü bir kere bile şarkı değiştirmeye kalkışmadı.Bir kere bile köpeğini gezdirenlere,koşu yapanlara kafasını çevirip bakmaya kalkışmadı. Sonunda kayalıklara geldi.Düz ve sağlam bir kaya bulmak için eliyle kayalıkları yokladı.Bir kaya bulup üzerine oturdu.O sırada eline bir taş aldı bunu denizde sektirmeyi düşünmüştü ama taşın üzerinde bir şeyler yazdığını gördü."Yalnız olduğunu bildiğin gibi aslında yalnız değilsin.". Taşta yazan bu sözleri mırıldandı.O da yalnız olduğunu düşünüyordu ve sadece yalnız olduğunu biliyordu...
------
(Şimdi ana kızın ağzından devam ediyorum)
------
Onu farketmem uzun sürmedi.Kayalara sürtünerek küçük bir taş düştüğünde orada biri olduğunu anladım.Burası benim özel yerim gibiydi.Çoğu zamanımı burada geçirirdim.Birisi nasıl benim özel yerime gelebilmişti?Benden başka biri...
Sonra bu düşüncenin saçma olduğunu buraya başkalarının da gelebilmesinin doğru olduğu kanısına vardım.Burası sahil şeridinin sonundaki kayalıklardı sadece.Benim buraya kendime saklama isteğim şu ana kadar kimsenin kayalıklara gelip buranın zevkini görememiş olmasıydı.İnsanlar böyledir işte zevksiz.Gerçi bende bir insanım ama herneyse.Sonra bana şaşkınlıkla baktı.Hey!Beni burada görmenin neresi yanlıştı.Ama sonra anladım saat gece yarısını geçmişti ve 16 yaşındaki bir kızın buralarda olması garipti.Ben genellikle okuldan sonra buraya gelirdim,hafta sonları ise gün doğumunu seyretmeye.Herhalde buraya ilk gelişi değildi,yoksa neyle karşılaşacağını bilemezdi.Genelde onun geldiği zamanlar kayalık boş oluyordu.Şaşırmasını bu nedene bağlıyordum. Benim yanımdaki kayaya tünemesiyle irkildim.Bu çocuğu tanıyordum....
---
Yorumlar?

esrarengizz gizemleri şeyleri severim yuppi bir yazar vampir daha tebrikler cidden hoş olmuş

Çok tesekkürler Aima-chan:D

çok kawai (ahh nunu bunuda senden kaptım) olmuş devam ettir ha XD

Gerçekten yorumlar beklediğimin tam tersi çıktı.Türkçe ara karneme yazma "C" verdi de...
Bu arada arigatto gozaimasu Sorcha.

cık cık cık hiçç olmamş oda arkadşm..xD böle gzl yazdktan snra bi anda bıraklımz ki devamını bkliyormm

Tamam 2.bölümü yarın eklerim.
Çok tesekkürler Rima.

Üstüste mesaj olacak ama yeni bölümü ekleyeceğim yani admin lütfen kızma^^
------
2.BÖLÜM

Onu tanıyordum.Sınıftaki kızlardan birinin abisydi.Kızın adı neydi?Zümrüt yeşili gözleri olan simsiyah saçlı bir kızdı.Neredeyse albinolar kadar beyaz bir tene sahipti.Hatırlaım şimdi!O Eva’nın abisiydi.Eva’yla edebiyat dersliğimiz aynıydı.Yoklamalardan öğrenmiştim.Abisi e onun kadar beyaz bir ten rengine ve zümrüt yeşili parlak gözlere sahipti.Sınıftaki tüm kızların Eva’yı abisinin telefon numarasını vermesi için sıkıştırdığını biliyordum.Herkes ondan çok etkileniyordu.Ama bence o kadar da abartılacak bir şey yoktu.Sonuçta Danimarka’daydılar ve herkes buradaki iklim ve coğrafi koşulların etkisiyle sedef gibi beyaz bir tene sahipti.Ayrıca onun burada ne işi vardı?Çocuğun neden burada olduğunu merak etmiştm.Ama çocukla konuşmak istemiyordumçünkü onu o yılışık kızlardan biri sanar diye korkumuştum yine de aman ne olur ki diye düşünerek ona döndüm ve:”Hey!Burada ne arıyorsun”dedim sesim oldukça soğuktu bunun sebebi ise onun birilerini beklemekte olduğunu gözlemlememdi.Sanki etrafta birileri onu gözetliyormuş gibi etrafa tetikte olduğunu belirtmek ister gibi bakınıyordu.
Sonra bana döndü ve:”Dün gece üzerine yazı yazdığım taşı arıyorum”dedi.Ben o taşı denizde sektirmiştim.Ne kadar ayıp!O sırada adını unuttuğumu-daha doğrusu hiç bilmediğimi anladım.Ona “Adın neydi acaba?”diye sordum.Adını bilmeyen tek kız bendim galiba...
O sırada bir şey üzerime doğru atıldı ve beni bileklerimden tutarak kayaya yasladı.Canımı acıtıyordu.Acıyla haykırdım O varlığın sadece ağzını görebildim.Ağzında iki sivri köpek dişi vardı..
Sonra bir şey ona saldırdı ve ben de deniz kıyısında oluşan küçük mağara benzeri çıkıntılardan birinin içine sürünerek saklandım.Mağranın yüzeyi beyaz,haif parlak bir tozla kaplıydı.Bu toza aldırış emedim ve mağaranın ağzından başımı çıkararak dışarıda neler olduğuna baktım.
Bana saldıran varlık sanırım eski efsanelerden duyduğum kadarıyla bir vampirdi.Uzun köpek dişeri vardı ve kıpkızıl gözlere sahipti.Bu vampiri üzerimden çeken yaratığa baktım.Bu Eva’nın ismini bilmediğim abisiydi.Onun da daha beş dakika önce yeşil olan gölzeri kızıllaşmıştı.O da vampirdi sanırım.Kavgalarını daha yakından izlemek istiyordum ama bunu yapmam tehlikeye girmem demek olurdu ki ben bunu hiç istemiyordum.Kavga aniden canlı bir gelişme gösterdi ve bana saldıran vampir tırsarak kaçtı-Eva’nın abisinin onu yeneceğinden korkmuş olmalı-Onun gitmesine sevinmiştim.Sonra Eva’nın abisi nerede olduğumu yoklamak için küçük koyda ve kayalıklarda göz gezdirdi.Bende tehlikenin geçtiğini düşünerek dışarı çıktım.Bileklerimi ilk sıkışından sonra bileklerime kan gelmeye yeni başlamıştı.Ona baktım,gözleri yine zümrüt yeşili renkteydi.Vampir halinden eser yoktu.Bana döndü ve sanki hiçbir şey olamamış gibi:”Ben Denise ve sen de Diane olamlısın”dedi.Ona döndüm ve “Sen bir vampirsin ya da doğaüstü başak bir varlık.En kötü ihtimal bu basit numaralar ve cosplaylerle beni kandırmaya çalışıyorsun.”dedim.Ona inanmamama kırılmıış gözükmüyordu.Hatta bu durumdan kendine gülme payı bile çıkarmıştı.Bense bu şakayı hiç komik bulmuyordum.Bence o bir vampirdi.Taşların üzerine kazıdığı sözden sonra ona:”Yalnız Vampir” adını takmayı düşündüm...

misaki gerçktn çok gzl olmuş.. devamnı bkliyorm

Eve gitmek istiyordum.Bugüne kadar vampirlerden ölesiye korkmuştum.Onun açıklamasını dinlemek istemiyordum.Hatta niyetim tüm bunları görmezden gelip;eski yaşantıma geri dönüp,hayatıma devam etmekti.Böyle de olacaktı.Kayaların bitiş noktasına kadar yürüdüm ve Denise’e dönerek:”Hoşçakal”dedim.İyi gidiyordum,sanki hiçbir şey olmamış gibi davranıyordum.Denise arkamdan bağırdı:”Hey!Saklandığın mağaradaki toz vardı ya!”diye başladı fakat ben buna aldırış etmeden yoluma devam ettim.Eve ulaşana kadar arkama bakmadım ve eve geldiğimde ev arkadaşımın uyanmamasını umarak sessizce içeri süzüldüm.Umarım Millie uyanmazdı.Üzerime geceliğimi geçirdim ve yatağıma uzandım.
Hemen uykuya dalmaya çalışsam da bana saldıran seyi düşünmeden edemiyordum...
O gece bir rüya gördüm.Buna kabu demek daha doğru olurdu.Bana saldıran yaratık durmadan bana doğru yaklaşıyordu.O tahta bir köprünün bir ucunda ben ise diğer ucundaydım.Sanırsam tahta köprü 6 metre uzunluğundaydı.Bir adım attı ve aramızda 4 metre kaldı,bir adım daha attı aramızda artık sadece 2 metre vardı.Son adımını attı ve benim yanı başımdaydı..
Birden gözlerimi açtım yanı başımda Millie duruyor ve elinde bir telefon tutuyordu.”Ne oldu?” diye sordum.”Demin odandan gelen çığlıklar duydum.Sanki ölmek üzereymişsin gibi çığlıklar atıyordun”diye cevap verdi bana.Kabus o an için geçmişti belki de.Ama gece daha bitmemişti...
Gece boyunce Millie benim çığlıklarımı duydu,yanıma geldi ben kalktım ama sonra tekrar uykuya yenildim ve aynı olay kısır döngü gibi yinelendi.Sabah kalktığımızda ikimizde çok uykusuzduk.Danimarka’da okulu kırmak ve asmak çok ayıplanır.Yani okula ne kadar uykusuz olsak bile gitmek zorundaydık.Kalktım.Terler içinde kalmam dışında dikkatimi hiçbir şey çekmedi.Siyah eteğimi,beyaz kısa kollu t-shirtümü ve üzerine yine siyah kolsuz yeleğimi geçirdim.Bu bizim okul üniformamızdı.Terden ıslanmış şaçlarımı taramak için banyoya gittimAynanın karşısına geçince farkettim saçlarım!Sapsarı saçlarım birden kararmış,kömür gibi kapkara bir hale bürünmüştü.Millie beni böyle göremezdi.Saçlarımı hızlıca taradım ve ilk bulduğum şapkayı kafama geçirdim...
Şükürler olsun ki Millie ve başkaları şaçımda ki değişikliği farketmemişti.Okula gidince ilk işim onu bulmak oldu.Denise’i kızların tıkış tıkış birbirlerini ittirdiği alanlarda arıyordum ve o tip yerlerden birnde de buldum.Kızların arasından sıkış tıkış geçtim ve önüne geldim.Şimdi tüm kızlar bana bakıyordu.Denise dişlerimi sıkarak:”Şaçıma bir şey olmuş”dedim.O ise ben sana söylemiştim dermişcesine bana baktı ve beni kolumdan sürükleyerek Eva’nın yanına götürdü.Eva beni ilk gördüğünde “Şaçların”diyebildi .Ondan sonra abisiyle bakıştılar ve bana bir şeyler anlatmak için dudaklarını araladılar...

kızım yazılarının kötü olduğunu söyleyenler utansın ya

hikayen çok güzel eline sağlık ayrıca çokta güzel yazıyorsun

Tesekkürler^^

wuhuuu..!! misaki tam gaz devam et bu hikayeye süper gdio eline sğlık

misaki sen yaz bende bunun mangasını çizem sorcha'yla anime manga iyi tutar valla
---------
Eline sağlık süper

Olayları çabuk geliştirmişsin bir de duygulara çok yer vermemişsin gibi.Ancak anlatım şeklin oldukça güzel.Bundan yola çıkarak diyorum ki mesela kızın vampirlerle karşılaştığı zaman hissettiklerini çok güzel anlatabilirdin.
Aman böyle dediğimie bakma sen!Hikayen gerçekten çok güzel.SOrun bende, eleştirmeden duramıyorum birşeyleri..

ablamda böyle şeyler yazıyor saten bir tek bu konuda ayrıyız ben yazamıyorum ablam duymasın ama butür hikaye yazanlara hayranım ablamın kileri inat olsun diye hiç beyenmedim diyorum gayet güzel yazıyorsun tam gaz devam....

4.Bölüm

Denise bir şey söylemek için ağzını açmaya niyetlendi.Bir an bana ne söyleyecekler acaba diye meraklansam da bu merakım Eva’ya:”Sen başla abla.”demesiyle bana tüm hikayeyi Eva’nın anlatacağını anladım.Ama bir dakika.Kalın kafalı ben bir kelimeyi atlamıştım ve o an kafama dank etti.”Abla” mı?Denise 18 yaşındaydı ve Eva da 16.Bir an şaşkınlığımı gizleyemedim ve :”Abla mı?” dedim.Eva hemen açıklamaya girişti ve ”Teknik olarak Denise doğdu ve ben de dönüştürüldüm.Yani Denise’in annesi bir insan ve bende 1918 yılında Denise’in babası tarafından vampire dönüştürüldüm.Denise 1990 doğumlu.O insan özellikleri taşıyor.Gerçi çoğu vampir insan özellikleri taşır.Ah!Sen “Alacakaranlık” serisini okumuşsan yanılıyorsundur.Hepimizin kanı vardır.Hepimiz uykuya,yemek yemeye ihtiyaç duyarız.Şimdi şaçlarına geçelim.Bunu sana Denise açıklasa daha doğru olur çünkü o olay olduğunda oradaydı.” diye her şeyi bir çırpıda açıkladı bana.Sonra ben nefes alıp olayları sindiremeden;Denise konuşmaya başladı:”.Sana saldıran vampir benim gibi insan bir anneye sahipti ve koku duyusu o kadar gelişmemişti.O da avı için bir mağaraya toz serpti.Bu toz onun kokusunu iyi bildiği bir şey olmalı.Eva sana bir madde verir.Tamam,gözün korkmasın ama bu madde kan olacak...”diyerek sözlerini bitirdi.Kanla şaçımı yıkamak.Ürpertici hem de fazlasıyla.Bense başımı sallamakla yetindim ve Eva’nın bana uzattığı şişeyi elime aldım.Sonra da arkama bakmaksızın oradan uzaklaştım...

Akşamleyin eve geldim.Yemek pişirme sırası Millie’deydi ve az pişmiş biftek yapmıştı.Millie’ye duşa gireceğimi söyledim ve eşyalarımı hazırlıyarak elimde şampuanın banyoya yollandım.Suyu açtım.Bu hiç de zor değildi.İstediğim sıcaklığa ayarladım.Bu da beni zorlamadı.Fakat şimdi sıra şampuanı açmaktaydı.Nasıl bir şey olduğunu merak etmeme rağmen,sonuçta işin içinde kan vardı.Hem de en kızılından.Şişeyi açtım.Burnuma garip bir koku geldi.Bu kan kokusyudu herhalde.Şimdi şampuanı-daha doğrusu kanı başımdan aşağıya boşalttım ve şaçlarımı yıkamaya başladım.Her yerde kan vardı.Tıpkı kabus gibiydi.Duştan bir an önce çıkmak istedim ve hızlaca vücdumu da şampuan-gerçek olanından- kullanark keseledikten sonra kendimi duş kabininden dışarıya attım....

Giyinip,şaçlarımı kurutarak renklerine baktım.Hala simsiyahtılar.Duş kabininde ki kanların üzerinden suyla geçerek duş yüzyine kalmasını önledim ve koridora çıktım.Ben duştayken kapı çalmış olmalıydı.Ben oturma odasına gizemli misafire bakmaya gitmeden önce o beni buldu ve odama daldı.Bu Eva’ydı.Bana bakıp:”Olamaz kullanmışsın “dedi.Bende:”Bu şey şaçlarımı eski haline döndürmüyor muydu?” diye sordum.O ise bana buz gibi bir cevap verdi:
“O şey seni vampirlerin bir numaralı hedefi yapacak...”

canım çok güzel oluyor ya şimdi baştan okudum da çok hoşuma gitti

Çok tesekkürler,beğenmene sevindim =D

evet ya çok hoşuma gitti

weow gerçekten harika olmuş